Het Verkennen van de Filosofie van “Ikiru”

“Ikiru” is een iconisch meesterwerk uit 1952 van de vermaarde Japanse filmmaker Akira Kurosawa. Deze film biedt een breed scala aan filosofische concepten en ideeën, onderweven in het verhaal van een man die op zoek is naar betekenis aan het einde van zijn leven. In dit artikel duiken we in de filosofische diepten van “Ikiru” en analyseren we de lessen en inzichten die het publiek kan ontlenen aan deze invloedrijke film.

“Ikiru” en de Filosofie van Existentialisme

Het existentialisme is een prominente filosofie die in “Ikiru” wordt verkend. Deze filosofie, in zijn verschillende vormen, legt de nadruk op individuele ervaring, subjectiviteit en persoonlijke verantwoordelijkheid. De hoofdpersoon, Kanji Watanabe, wordt geconfronteerd met zijn eigen sterfelijkheid wanneer hij hoort dat hij maagkanker heeft. Dit dwingt hem om te reflecteren op zijn leven, zijn keuzes en zijn nalatenschap, thema’s die centraal staan in het existentialisme.

“Ikiru” en het Zoeken naar Betekenis

Het zoeken naar betekenis is een ander belangrijk thema in “Ikiru”. Watanabe heeft het grootste deel van zijn leven doorgebracht als een bureaucraat, vervreemd van zijn eigen bestaan. De confrontatie met zijn dood zet hem aan tot een zoektocht naar betekenis en doel. Hij wil iets nalaten dat van belang is, iets dat na zijn dood zal voortleven.

“Ikiru” en de Notie van de “Goede Dood”

“Ikiru” presenteert ook het concept van de “goede dood”, een idee dat afkomstig is uit de Griekse filosofie. Watanabe zoekt een manier om zijn leven af te sluiten op een manier die betekenisvol en waardig is. Hij wenst geen passieve toeschouwer te zijn van zijn eigen dood, maar neemt het heft in eigen handen om zijn laatste dagen zinvol te maken.

Conclusie: De Universele Les van “Ikiru”

De filosofische boodschap van “Ikiru” is zowel krachtig als universeel. Het benadrukt het belang van het nastreven van betekenis, het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid en het confronteren van de onvermijdelijkheid van de dood. Deze film herinnert ons eraan dat elk moment van het leven waardevol is en dat het aan ons is om het beste uit ons eigen leven te halen.

Referenties

1. Sartre, Jean-Paul. “Existentialisme is een humanisme.” Parijs: Éditions Nagel, 1946.
2. Frankl, Viktor E. “Man’s Search for Meaning.” Boston: Beacon Press, 1946.
3. Plato. “Phaedo.” In Plato: Complete Works, edited by John M. Cooper. Indianapolis: Hackett Publishing Company, 360 BCE/1997.
4. Kurosawa, Akira, director. “Ikiru.” Toho, 1952