Elena Ferrante is een van de meest prominente moderne Italiaanse auteurs, ondanks dat haar ware identiteit een mysterie blijft. Door haar reeks De Napolitaanse Romans en andere werken, heeft Ferrante een blijvende indruk achtergelaten in de literaire wereld. Dit artikel verkent Ferrante’s literaire carrière, haar anonieme bestaan, en de impact van haar werk. De focus ligt op de feiten en prestaties van de auteur, zonder speculaties over haar identiteit, in lijn met de filosofie dat boeken op zichzelf kunnen staan, los van de auteur.
Inhoudsopgave
Biografie
Ferrante’s leven is grotendeels onbekend. Wat we weten, komt voort uit haar interviews en de inhoud van haar werken. Ze is geboren in Napels en zou de dochter van een naaister zijn. Haar opleiding, vermoedelijk in de klassieke literatuur, is afgeleid uit haar literaire referenties en de stijl van haar schrijven. In 1992 debuteerde Ferrante met de roman L’amore molesto (Troubling Love), waarmee ze de prestigieuze Premio Procida-Isola di Arturo Elsa Morante won.
Literaire Carrière
Vroege Werken en Frantumaglia
Ferrante’s eerste publicatie in het Engels was het korte verhaal Delia’s Elevator (2004), dat later uitgroeide tot haar debuutroman L’amore molesto. Deze roman beschrijft de terugkeer van de hoofdpersoon Delia naar haar geboortestad na de mysterieuze dood van haar moeder. Het succes van dit werk opende de deur naar een internationale literaire carrière. Haar tweede roman, I giorni dell’abbandono (The Days of Abandonment), werd gepubliceerd in 2002 en beschrijft het emotionele verval van Olga nadat haar echtgenoot haar verlaat. Dit werk kreeg lof van zowel Italiaanse als internationale critici.
Frantumaglia en Niet-Fictie
In 2003 bracht Ferrante haar eerste non-fictiewerk uit, Frantumaglia, een verzameling essays, interviews en brieven waarin ze haar schrijverschap en inspiratiebronnen bespreekt. Het werk werd in 2016 in het Engels vertaald als Frantumaglia: A Writer’s Journey en is een van de weinige directe inkijkjes in het denkproces van Ferrante.
De Verloren Dochter en Kinderliteratuur
Ferrante’s derde roman, La figlia oscura (The Lost Daughter), gepubliceerd in 2006, verkent de gevoelens van een vrouw die terugkijkt op haar moederschap en de keuzes die ze heeft gemaakt. Dit boek, net als veel van Ferrante’s werk, behandelt thema’s van verlatenheid, schuld en zelfontdekking. In 2007 publiceerde ze ook haar eerste kinderboek, La spiaggia di notte (The Beach at Night), dat de belevingswereld van een vergeten pop op het strand beschrijft.
De Napolitaanse Romans
Overzicht en Structuur
Tussen 2011 en 2015 publiceerde Ferrante haar bekendste werk: De Napolitaanse Romans, een reeks van vier boeken die het levensverhaal vertellen van twee meisjes, Lila en Lenu, die opgroeien in Napels. De serie omvat L’amica geniale (My Brilliant Friend), Storia del nuovo cognome (The Story of a New Name), Storia di chi fugge e di chi resta (Those Who Leave and Those Who Stay), en Storia della bambina perduta (The Story of the Lost Child). Deze romans beslaan meer dan zes decennia en behandelen naast persoonlijke thema’s ook de politieke en sociale omwentelingen in Italië.
Kritisch en Commercieel Succes
De Napolitaanse Romans werden internationaal geprezen en zijn vertaald in vele talen. Het laatste deel, The Story of the Lost Child, werd genomineerd voor de prestigieuze Strega Prijs en de International Booker Prize. Critici prijzen de serie vanwege de diepgang van de karakters en de complexe relatie tussen Lila en Lenu, die zowel persoonlijke als politieke kwesties weerspiegelt.
Volgens recensent Roger Cohen in The New York Review of Books, combineren de vier boeken introspectie en maatschappelijke analyse op meesterlijke wijze. De populariteit van Ferrante’s werk is vooral gegroeid onder vrouwelijke schrijvers, waaronder Zadie Smith en Jhumpa Lahiri.
Anonimiteit en Identiteitsvragen
Waarom Anonimiteit?
Sinds het begin van haar carrière heeft Ferrante haar identiteit verborgen gehouden. In een interview met The Paris Review verklaarde ze dat haar anonimiteit haar helpt vrijer te schrijven, zonder dat ze zich zorgen hoeft te maken over publieke verwachtingen. Ze benadrukt dat een boek, zodra het is gepubliceerd, zijn auteur niet langer nodig heeft. Ferrante stelt dat haar anonimiteit een bewuste keuze is die haar creatieve proces versterkt.
Theorieën over Haar Identiteit
Hoewel Ferrante’s identiteit een mysterie blijft, hebben verschillende journalisten en literatuurwetenschappers geprobeerd haar ware naam te achterhalen. In 2016 publiceerde de Italiaanse journalist Claudio Gatti een controversieel artikel waarin hij beweerde dat Ferrante in werkelijkheid Anita Raja is, een vertaler uit Rome. Deze onthulling werd door velen als een inbreuk op haar privacy beschouwd en riep hevige discussies op in de literaire wereld.
Andere theorieën suggereren dat Domenico Starnone, Raja’s echtgenoot en een bekende Italiaanse schrijver, mogelijk de auteur achter Ferrante’s werken is. Linguïstisch onderzoek door de Universiteit van Padua in 2017 leek dit te ondersteunen, hoewel Ferrante zelf deze suggesties herhaaldelijk heeft afgewezen.
Latere Werken
Na het voltooien van De Napolitaanse Romans bleef Ferrante productief. In 2019 publiceerde ze The Lying Life of Adults, een coming-of-age roman die opnieuw veel internationale aandacht trok. Daarnaast verscheen in datzelfde jaar L’invenzione occasionale, een bundel van columns die ze voor The Guardian schreef.
In 2022 publiceerde Ferrante In the Margins: On the Pleasures of Reading and Writing, een reeks essays gebaseerd op lezingen die ze gaf tijdens de Umberto Eco-lezing aan de Universiteit van Bologna. Dit werk reflecteert op haar schrijverschap en de rol van literatuur in haar leven.
Film- en Televisieaanpassingen
Meerdere werken van Ferrante zijn verfilmd of bewerkt tot televisieseries. De film The Lost Daughter uit 2021, geregisseerd door Maggie Gyllenhaal, is gebaseerd op haar gelijknamige roman en kreeg lovende recensies. Daarnaast werd De Napolitaanse Romans aangepast tot een populaire HBO-miniserie, My Brilliant Friend, waarvan het eerste seizoen in 2018 in première ging.
In 2023 bracht Netflix een serie uit gebaseerd op The Lying Life of Adults, wat de populariteit van Ferrante nog verder vergrootte.
Conclusie
Elena Ferrante blijft een van de meest invloedrijke hedendaagse auteurs, ondanks haar keuze om anoniem te blijven. Haar werk heeft een blijvende impact gehad op de moderne literatuur, en haar thema’s van identiteit, familie en maatschappelijke verandering resoneren wereldwijd. Terwijl de speculaties over haar ware identiteit doorgaan, blijft Ferrante benadrukken dat haar werk op zichzelf moet staan en dat haar persoonlijke leven irrelevant is voor haar literaire nalatenschap.
Bronnen en meer informatie
- The New York Review of Books – Roger Cohen over De Napolitaanse Romans.
- The Guardian – Recensie van The Lying Life of Adults.
- HBO – Informatie over de televisieserie My Brilliant Friend.
- The Paris Review – Interview met Elena Ferrante over anonimiteit.